Over ons
Rouwcentrum Decombele, een huis, een laatste thuis…
Een afscheidshuis tussen de huizen in de straat. Het is goed dat dit bijzondere huis tussen de mensen staat.
Afscheid nemen van je dierbare afgestorvene doe je tussen de mensen.
Het brandglas in de deur valt op door zijn eenvoudige symboliek.
Een naar de grond gebogen figuur die opstijgt naar het licht.
Eens binnen valt de spreuk op de muur op: dood ben ik pas als jij me bent vergeten ,
een zin uit een lied van Bram Vermeulen.
Hier vergeten wij niet!
De vijf rouwkamers kregen elk de naam van een bloem met symbolische verwijzingen naar…
- de roos: herinnert bij de Christenen aan het paradijs, liefde , het mystieke.
- de lelie: is sinds de Middeleeuwen symbool van hoop, toewijding,
je bent in mijn gedachten, zuiverheid, vergankelijkheid… - de tulp: symbool van gebed en geloof in…
- de iris: Godin Iris daalde geregeld af tussen hemel en aarde en gebruikte de regenboog als route.
Boodschapper tussen God en mens. - de winde: overal en altijd aanwezig, een koesterende omarming met hartvormige bladeren.
Verschillende bloemen zoals er verschillende mensen zijn…
In alle eenvoud en toch zo stralend mooi!
 | Aurel Baert |
 | Maria Buffel |
 | Germain Haelewyn |
 | Hilda Verhelst |
 | Martin Mispelon |
 | Jhonny Decleir |
 | Raymonda Delarue |
 | Valère Steelant |
 | Laura Dewulf |
 | Willy Verkeyn |
 | Jeannette De Loddere |
 | Denise Kerkhove |
 | Willy Robaert |
 | Maurice Bruynooghe |
 | Guido Hardy |
 | Gerard Vanparys |
 | Adhémar Van Wassenhove |
 | Camiel Gryson |
 | Willem Sinnaeve |
 | Ilse Ostyn |